Giacomo Puccini's Messa of Messa a quattro voci (tegenwoording vooral bekend onder de naam Messa di Gloria) is een mis gecomponeerd voor orkest en koor (SATB) met tenor- en baritonsolisten. Strikt bekeken is het stuk een complete mis en geen Messa di Gloria.
Puccini componeerde de Messa als afstudeerproject aan het Istituto Musicale Pacini. De eerste opvoering had plaats in Lucca op 12 juli 1880. Het Credo was al geschreven én opgevoerd in 1878 en was door Puccini oorspronkelijk bedoeld als een zelfstandig werk. Het complete manuscript van de Messa werd door Puccini nooit gepubliceerd, en hoewel het werk goed ontvangen werd bij de eerste uitvoering, werd het niet meer uitgevoerd tot 1952 (eerst in Chicago en daarna in Napels). Wel recycleerde hij een aantal thema's in andere werken. Het Agnus Dei werd bijvoorbeeld gebruikt in zijn opera Manon Lescaut en het Kyrie in Edgar.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog verwierf Broeder Dante Del Fiorentino een oude kopie van het manuscript van de Vandini-familie in Lucca. Hij dacht dat het om het origineel ging. Het originele manuscript zelf, in het bezit van de familie Puccini, werd door zijn schoondochter aan Ricordi, Puccini's uitgever geschonken. Er volgde een geschil om de rechten, dat uiteindelijk werd opgelost door verdeling van de rechten tussen Ricordi en Mills Music, de uitgever van het Fiorentino-manuscript.
De Messa is geschreven voor groot koor en orkest en solisten (tenor en bariton). Puccini hanteert traditionele technieken als fuga en contrapunt en mengt die met melodische inventiviteit tot ware hoogtepunten. Net zoals bij Verdi is de tekst die van de onwrikbare Latijnse mis, maar de effecten zijn dramatisch en het doel is emotie. We kunnen genieten van ogenblikken van uiterste schoonheid in Qui tollis peccata mundi en emotie in Et incarnatus est in het Credo. Dramatiek horen we in het koor bij Et resurrexit. Soms zingt het koor een messcherp unisono, dan weer weven meerstemmige partijen uit koor en orkest samen complexe klankweefsels, zoals in het Domine Deus rex coelestis.
Het uitbundige Gloria neemt het overgrote deel van de duur van het werk in beslag. Daaraan dankt de mis sinds haar herontdekking dan ook haar naam 'Messa di Gloria'.
De componeerstijl is in vergelijking met de latere werken van Puccini nog zeer traditioneel, hoewel hier en daar de toekomstige operacomponist al van zich laat spreken. Indrukwekkend is de koorfuga Cum sancto spiritu waar het Gloria mee afsluit.
Daarmee is dit jeugdwerk van Puccini meer dan alleen een vingeroefening van een jong compositietalent. Het is een meesterwerk dat de luisteraar raakt en emotioneert.
Bron: Wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten